ယခုအခ်ိန္ခါမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရက တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကို
ေပးလာၿပီျဖစ္တယ္။
... ပအုိ၀္းစာေတာင္မွ အစုိးရအတန္းေက်ာင္း မူလတန္းအဆင့္မွာ
သင္ယူဖုိ႔ ခြင့္ျပဳလာၿပီျဖစ္တယ္။
(၂၃-၄-၂၀၁၃)ေန႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ထီသိမ္ေက်ာင္းမွာ သင္တန္းနည္းျပဆရာကို
တၿမိဳ႕နယ္လွ်င္ (၄)ဦးစီ ေခၚၿပီး၊ ဆရာျဖစ္သင္တန္းကို စတင္ ပို႔ခ်ေနၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္။
မၾကာမီ အဲဒီ(၄)ဦးက ကုိယ့္နယ္ေဒသကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းပဲ အတန္းေက်ာင္း(၁)ေက်ာင္းလွ်င္ (၂)ဦးက်
ဆင့္ပြားသင္တန္းအျဖစ္ သင္တန္းသား/သူ ရာခ်ီေလာက္ကို ဆရာျဖစ္သင္တန္း ျပန္လည္ပို႔ခ်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလုိနဲ႔ ပအုိ၀္းနယ္ေဒသအသီးသီးရွိ မူလတန္းအဆင့္ အတန္းေက်ာင္းေတြမွာ
မိမိတုိ႔ရဲ႕ ပအုိ၀္းစာကို သီးျခား(၁)ခ်ိန္အျဖစ္
ပုိ႔ခ် သင္ၾကားခြင့္ရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားေလးေတြလည္း
မိမိတို႔ရဲ႕ပအုိ၀္းစာကို အားရေက်နပ္စြာ သင္ယူရရွိေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
သည္လုိအခ်ိန္မွာ မြန္ျပည္နယ္ သထံုၿမိဳ႕က ပအုိ၀္းခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္က ႀကီးမွဴးၿပီး
ပအုိ၀္းစာ၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာရပ္သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ပို႔ခ်ေနတာကို ေတြ႔ရလုိ႔
အရမ္းပဲ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အားေပးမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပအုိ၀္းစာကို သင္ယူတဲ့အပိုင္းမွာ ေတာင္ေပၚက သင္ယူေနတဲ့ ပအုိ၀္းစာမူနဲ႔ မတူကြဲျပားတာကို ေတြ႕ရလို႔ ဇေ၀ဇ၀ါ ဒိြဟသံသယ ျဖစ္မိတယ္။
ေတာင္ေပၚရွမ္းျပည္မွာ သင္ယူေနၾကတဲ့ ပအုိ၀္းစာ
(အမ်ားအားျဖင့္ ထီသိမ္မူလို႔ေခၚေ၀ၚၾကတယ္) ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရေကာ၊ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားထုတစ္ရပ္လံုးက တညီတညြတ္နဲ႔ အတည္ျပဳထားတဲ့
ပအို၀္းစာမူျဖစ္ပါတယ္။
ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေတြ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ေတာင္ႀကီး ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီး
ဆရာေတာ္ ဦးနရိႏၵနဲ႔ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ခမ္းထီ တုိ႔ကအစ ဦးေဆာင္လက္ခံထားတဲ့ စာမူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အလံတရာစာမူကို ပအုိ၀္းတမ်ဳိးသားလံုးက လံုး၀ အတည္မျပဳဘူးဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သြားေမးလုိ႔ရပါတယ္။
နိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လက္ရွိအေနနဲ႔ သင္ၾကားခြင့္ျပဳတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ေအာက္ျပည္က ပအုိ၀္းေဒသ အတန္းေက်ာင္းမွာေကာ ပအုိ၀္းစာ သင္ၾကားခြင့္ရရွိရဲ႕လား၊
သင္ၾကားခြင့္ရရွိခဲ့လွ်င္လည္း ရွမ္းျပည္က သင္ယူတဲ့ ပအို၀္းစာနဲ႔ မတူပဲ သထံုအလံတရာမူ (ပံုပါျမင္ရတဲ့အတုိင္း)နဲ႔ပဲ သင္ၾကားေစမွာလား။
ဒါမွမဟုတ္ ရွမ္းျပည္မွာ သင္ယူတဲ့ ပအုိ၀္းစာမူအတုိင္း သင္ၾကားမွာလား ဆိုတာကို
သဲသဲကြဲကြဲ မသိရဘူး။
ပအုိ၀္းအႀကီးအကဲမ်ားကေတာ့ ပအုိ၀္းစာ(၂)မ်ဳိး သင္ယူေနတဲ့ အေနအထားကို
သိပ္ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ပအုိ၀္းစာသင္ယူေနၾကတယ္ေဟ့ ဆုိၿပီး အားလံုးကေတာ့ ၀မ္းသာေနၾကေလရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ ပအုိ၀္းစာမွာ စာမူ(၂)မ်ဳိး ရွိတာကို သိပ္ၿပီး သတိမထားမိၾကဘူး။
ရွမ္းျပည္စာမူနဲ႔ သထံုအလံတရာမူ ဆိုၿပီး ပအုိ၀္းစာမူ(၂)မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
သည္စာမူေၾကာင့္ပဲ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေအာင္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္၊
အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကြဲခဲ့ရတယ္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြ ပ်က္ယြင္းခဲ့ရတယ္။
တုိးတက္မႈေတြ ေႏွးေကြးခဲ့ရတယ္၊ စာမူကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး
ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြအထိပါ ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရတယ္။
သထံု ခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အဖြဲ႔ဟာ တက္ၾကြတဲ့ ပအုိ၀္းလူငယ္ေတြ
စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားမွန္း အမ်ားက သိထားၾကပါတယ္။
အမ်ဳိးဘာသာကို တုိးတက္ေစလုိတဲ့ အာသီသရွိမွန္းလည္း သိရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သထံုခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အဖြဲ႕က ပအို၀္းစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
လူမ်ဳိးဘာသာအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ သည္အခ်က္ေတြကို မသိလုိ႔ပဲလား၊
သိရက္နဲ႔ မသိက်ဳိးကၽြံျပဳၿပီး ပအုိ၀္းအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ကြဲျပားေအာင္
တမင္သက္သက္ ႀကံေဆာင္ေနတာလားဆိုတာကို ေမးခြန္းထုတ္စရာ တသီတတန္းႀကီး
ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။
ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေနၾကတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
ခုလုိ အမ်ားနဲ႔ ေသြဖည္တဲ့ စာမူမ်ဳိးကို သင္ယူပုိ႔ခ်ျခင္းအားျဖင့္
ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သြားမလဲဆိုတာ
ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ရင္ေလးစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။
ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေအာင္ ၾကာျမင့္တဲ့ ျပႆနာေတြကို မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဆီ
အေမြဆက္ေပးသြားဦးမွာလား၊ အဲသလုိ ဆိုးေမြေတြကို ေပးလုိ႔
သမုိင္းတေခတ္ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ၾကမွာလား၊
ဆရာေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ စာေပကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ေနာင္တခ်ိန္ အၿငင္းအခုန္ မျပဳလုပ္ဘူးလုိ႔ အာမခံရဲပါသလား၊
လူငယ္ေတြကို သမုိင္းရဲ႕ တရားခံမ်ဳိးဆက္ျဖစ္ေအာင္ သိမ္းသြင္းေနတာလား၊
ေအာက္ျပည္ပအုိ၀္းဆုိၿပီး တစင္ထူေထာင္ခ်င္တာလား၊
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုလုိျမင္ေနရတဲ့ ပအုိ၀္းစာ အေနအထားကေတာ့
ကာရံမညီတာ အမွန္ပါပဲလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ -
အထူးသျဖင့္ ပအုိ၀္းခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အေနနဲ
အမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္ သင္တန္းပုိ႔ခ်ေနတဲ့ပံုကို ထပ္ခါတလဲလဲ တင္ျပတာမ်ဳိးေတာ့ ဘယ္သူမွ မလုိလားပါဘူး။
ခမ္းေကာင္နီလိတ္------- နီလိတ္။
ခမ္းဒြမ္နီလိတ္--------- နီလိတ္။
ေပးလာၿပီျဖစ္တယ္။
... ပအုိ၀္းစာေတာင္မွ အစုိးရအတန္းေက်ာင္း မူလတန္းအဆင့္မွာ
သင္ယူဖုိ႔ ခြင့္ျပဳလာၿပီျဖစ္တယ္။
(၂၃-၄-၂၀၁၃)ေန႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ထီသိမ္ေက်ာင္းမွာ သင္တန္းနည္းျပဆရာကို
တၿမိဳ႕နယ္လွ်င္ (၄)ဦးစီ ေခၚၿပီး၊ ဆရာျဖစ္သင္တန္းကို စတင္ ပို႔ခ်ေနၿပီလုိ႔ သိရပါတယ္။
မၾကာမီ အဲဒီ(၄)ဦးက ကုိယ့္နယ္ေဒသကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းပဲ အတန္းေက်ာင္း(၁)ေက်ာင္းလွ်င္ (၂)ဦးက်
ဆင့္ပြားသင္တန္းအျဖစ္ သင္တန္းသား/သူ ရာခ်ီေလာက္ကို ဆရာျဖစ္သင္တန္း ျပန္လည္ပို႔ခ်မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလုိနဲ႔ ပအုိ၀္းနယ္ေဒသအသီးသီးရွိ မူလတန္းအဆင့္ အတန္းေက်ာင္းေတြမွာ
မိမိတုိ႔ရဲ႕ ပအုိ၀္းစာကို သီးျခား(၁)ခ်ိန္အျဖစ္
ပုိ႔ခ် သင္ၾကားခြင့္ရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားေလးေတြလည္း
မိမိတို႔ရဲ႕ပအုိ၀္းစာကို အားရေက်နပ္စြာ သင္ယူရရွိေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
သည္လုိအခ်ိန္မွာ မြန္ျပည္နယ္ သထံုၿမိဳ႕က ပအုိ၀္းခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္က ႀကီးမွဴးၿပီး
ပအုိ၀္းစာ၊ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာရပ္သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ပို႔ခ်ေနတာကို ေတြ႔ရလုိ႔
အရမ္းပဲ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အားေပးမိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပအုိ၀္းစာကို သင္ယူတဲ့အပိုင္းမွာ ေတာင္ေပၚက သင္ယူေနတဲ့ ပအုိ၀္းစာမူနဲ႔ မတူကြဲျပားတာကို ေတြ႕ရလို႔ ဇေ၀ဇ၀ါ ဒိြဟသံသယ ျဖစ္မိတယ္။
ေတာင္ေပၚရွမ္းျပည္မွာ သင္ယူေနၾကတဲ့ ပအုိ၀္းစာ
(အမ်ားအားျဖင့္ ထီသိမ္မူလို႔ေခၚေ၀ၚၾကတယ္) ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရေကာ၊ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားထုတစ္ရပ္လံုးက တညီတညြတ္နဲ႔ အတည္ျပဳထားတဲ့
ပအို၀္းစာမူျဖစ္ပါတယ္။
ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေတြ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ေတာင္ႀကီး ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီး
ဆရာေတာ္ ဦးနရိႏၵနဲ႔ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ခမ္းထီ တုိ႔ကအစ ဦးေဆာင္လက္ခံထားတဲ့ စာမူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အလံတရာစာမူကို ပအုိ၀္းတမ်ဳိးသားလံုးက လံုး၀ အတည္မျပဳဘူးဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို သြားေမးလုိ႔ရပါတယ္။
နိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လက္ရွိအေနနဲ႔ သင္ၾကားခြင့္ျပဳတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ေအာက္ျပည္က ပအုိ၀္းေဒသ အတန္းေက်ာင္းမွာေကာ ပအုိ၀္းစာ သင္ၾကားခြင့္ရရွိရဲ႕လား၊
သင္ၾကားခြင့္ရရွိခဲ့လွ်င္လည္း ရွမ္းျပည္က သင္ယူတဲ့ ပအို၀္းစာနဲ႔ မတူပဲ သထံုအလံတရာမူ (ပံုပါျမင္ရတဲ့အတုိင္း)နဲ႔ပဲ သင္ၾကားေစမွာလား။
ဒါမွမဟုတ္ ရွမ္းျပည္မွာ သင္ယူတဲ့ ပအုိ၀္းစာမူအတုိင္း သင္ၾကားမွာလား ဆိုတာကို
သဲသဲကြဲကြဲ မသိရဘူး။
ပအုိ၀္းအႀကီးအကဲမ်ားကေတာ့ ပအုိ၀္းစာ(၂)မ်ဳိး သင္ယူေနတဲ့ အေနအထားကို
သိပ္ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ပအုိ၀္းစာသင္ယူေနၾကတယ္ေဟ့ ဆုိၿပီး အားလံုးကေတာ့ ၀မ္းသာေနၾကေလရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ ပအုိ၀္းစာမွာ စာမူ(၂)မ်ဳိး ရွိတာကို သိပ္ၿပီး သတိမထားမိၾကဘူး။
ရွမ္းျပည္စာမူနဲ႔ သထံုအလံတရာမူ ဆိုၿပီး ပအုိ၀္းစာမူ(၂)မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
သည္စာမူေၾကာင့္ပဲ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေအာင္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္၊
အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကြဲခဲ့ရတယ္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြ ပ်က္ယြင္းခဲ့ရတယ္။
တုိးတက္မႈေတြ ေႏွးေကြးခဲ့ရတယ္၊ စာမူကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး
ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြအထိပါ ဆက္လက္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရတယ္။
သထံု ခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အဖြဲ႔ဟာ တက္ၾကြတဲ့ ပအုိ၀္းလူငယ္ေတြ
စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားမွန္း အမ်ားက သိထားၾကပါတယ္။
အမ်ဳိးဘာသာကို တုိးတက္ေစလုိတဲ့ အာသီသရွိမွန္းလည္း သိရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သထံုခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အဖြဲ႕က ပအို၀္းစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
လူမ်ဳိးဘာသာအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ သည္အခ်က္ေတြကို မသိလုိ႔ပဲလား၊
သိရက္နဲ႔ မသိက်ဳိးကၽြံျပဳၿပီး ပအုိ၀္းအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ကြဲျပားေအာင္
တမင္သက္သက္ ႀကံေဆာင္ေနတာလားဆိုတာကို ေမးခြန္းထုတ္စရာ တသီတတန္းႀကီး
ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။
ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေနၾကတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ
ခုလုိ အမ်ားနဲ႔ ေသြဖည္တဲ့ စာမူမ်ဳိးကို သင္ယူပုိ႔ခ်ျခင္းအားျဖင့္
ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔သြားမလဲဆိုတာ
ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ရင္ေလးစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။
ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီေအာင္ ၾကာျမင့္တဲ့ ျပႆနာေတြကို မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဆီ
အေမြဆက္ေပးသြားဦးမွာလား၊ အဲသလုိ ဆိုးေမြေတြကို ေပးလုိ႔
သမုိင္းတေခတ္ တာ၀န္ေက်ၿပီလို႔ ေအာက္ေမ့ၾကမွာလား၊
ဆရာေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ စာေပကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး
ေနာင္တခ်ိန္ အၿငင္းအခုန္ မျပဳလုပ္ဘူးလုိ႔ အာမခံရဲပါသလား၊
လူငယ္ေတြကို သမုိင္းရဲ႕ တရားခံမ်ဳိးဆက္ျဖစ္ေအာင္ သိမ္းသြင္းေနတာလား၊
ေအာက္ျပည္ပအုိ၀္းဆုိၿပီး တစင္ထူေထာင္ခ်င္တာလား၊
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုလုိျမင္ေနရတဲ့ ပအုိ၀္းစာ အေနအထားကေတာ့
ကာရံမညီတာ အမွန္ပါပဲလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ -
အထူးသျဖင့္ ပအုိ၀္းခြန္တန္ႏြယ္ကြန္ရက္အေနနဲ
အမ်ားအထင္ႀကီးေအာင္ သင္တန္းပုိ႔ခ်ေနတဲ့ပံုကို ထပ္ခါတလဲလဲ တင္ျပတာမ်ဳိးေတာ့ ဘယ္သူမွ မလုိလားပါဘူး။
ခမ္းေကာင္နီလိတ္------- နီလိတ္။
ခမ္းဒြမ္နီလိတ္--------- နီလိတ္။
0 comments:
Post a Comment