ရွမ္းျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး (ရလလဖ) ဥကၠ႒ဦးခြန္စိန္ေရႊႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း
ရွမ္းျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ (ရလလဖ)ကို ၁၉၂၉ ခုႏွစ္ ပေဒသရာဇ္ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း အစိုးရလက္ထက္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစု မ်ားႏွင့္အတူဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရေသာ (ပအမဖ)အဖြဲ႕အား အေျခခံ၍ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
(၁၉၆၆ ခုႏွစ္၌ ဒုတိယအႀကိမ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ျပန္လည္စတင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္) ၎အဖြဲ႕သည္ ၁၉၈၈-၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကာလအတြင္း တစ္ျပည္လံုးအသြင္ေဆာင္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီတပ္ ေပါင္းစု ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးအမ်ဳိးသားေရးအဖြဲ႕အျဖစ္ အစိုးရႏွင့္လက္တြဲ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းစီမံ ကိန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ခဲ့ကာ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္၌ က်င္းပခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံသို႔ တက္ ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၌ ဗုိလ္သူရိန္ဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ႕က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးျပန္လည္စတင္ခဲ့ကာ ဦးခြန္ခ်စ္ေမာင္ႏွင့္အဖြဲ႕က တရားဝင္လက္နက္ခ်ခဲ့သည္။
ယင္းကာလ၌ပင္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ကိုျငင္းဆန္ၿပီး လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားလက္နက္မအပ္ႏွင္းေသာေၾကာင့္ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္(လက္ရွိ ရလလဖ အဖြဲ႕ဥကၠ႒) ဦးခြန္စိန္ေရႊဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား လက္နက္ဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး အဖြဲ႕အစည္းသည္ မွတ္ပံုတင္ျခင္းမရွိဘဲ အခ်န္ကာလတစ္ခု အထိ ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ရပ္သားအစိုးရ တက္လာၿပီးေနာက္အစိုးရသစ္မွ တရားဝင္ျပန္လည္ ဆက္ဆံလာေသာေၾကာင့္ လက္ရွိ၌တရားဝင္အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္ရပ္တည္လ်က္ရွိကာ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔က ဆီဆုိင္ၿမိဳ႕နယ္ေနာင္ေထာဝ္ရြာ၌ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမ၌ (၆၃)ႏွစ္ေျမာက္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ အခမ္းအနားကိုက်င္းပခဲ့ရာ ရလလဖ ဥကၠ႒ဦးခြန္စိန္ေရႊႏွင့္ မီဒီယာမ်ားေတြ႕ဆံုေမးခဲ့သည္မ်ား မွ ေပၚျပဴလာနယူးစ္စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။
"ရလလဖအေနနဲ႔ တရားဝင္ ပါတီဖဲြ႕ ခြင့္ရၿပီလား သိခ်င္ပါတယ္။"
အခုလက္ရိွ ျပည္နယ္အစိုးရ က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ၉၄ ခုႏွစ္တုန္းက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကုိတရားဝင္ပါတီ တစ္ရပ္ ႏုိင္ငံ ေရးအဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လို႔ အသိ အမွတ္ျပဳခဲ့တယ္။ အခု ဒီအစိုးရ တက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဲဒီလိုအသိအမွတ္ျပဳေသး လားလို႔ တရားဝင္ ျပန္ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပဳပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အထူး ေဒသ ၁၃နယ္ေျမဆုိၿပီးေတာ့ နယ္ ေျမလည္း အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ အဖဲြ႕အစည္းကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပဳတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႕အစည္း တစ္ရပ္အေနနဲ႔လည္း အသိအမွတ္ ျပဳတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ ဒီပဲြကို အစဥ္အလာအတုိင္း ပဲ ဆက္လုပ္တယ္။
"၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံုဥပေဒအရ လူ႕အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္တာ အားနည္းေနတယ္ ဆုိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဥကၠ႒ႀကီးတုိ႔ ပါတီကို တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ဆုိတာ ဘယ္ ေလာက္ထိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ေျပာလု႔ိ ရမလဲ။"
အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ ေျပာရခက္ တယ္ဗ်။ ၂ဝဝ၈ (ဖဲြ႕စည္းပံု) ဥပေဒ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ကေမာက္ ကမႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါေလး နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕ အႀကံဳကို နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ တယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္မွာ သူတုိ႔ ညီလာခံျပန္စတယ္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ဖိတ္ၾကားလို႔ ကြၽန္ ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ တက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္ တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ လက္ထက္ ေထာက္ လွန္းေရးက ေျပာၾကတာက ဘာလဲ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေျပာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဒီလိုအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး ထင္ပါ တယ္။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြး မွသာလွ်င္ျပည့္စံုမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ယူဆတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ ပါဆုိေတာ့ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က စစ္အစိုး ရပါ ႏုိင္ငံေရးအစိုးရမဟုတ္ပါဘူး။ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာတဲ့ အခါက်မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးေဆြး ေႏြးပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ ႏုိင္ငံ ေရးေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ညီလာ ခံတက္ပါ။ အစတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔က မတက္ဘူးလို႔ တင္းခံထား တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ညီလာခံလုပ္တဲ့သူဟာ သူတုိ႔ကိုယ္ တုိင္လည္း ေျပာထားခဲ့တယ္။
၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြရဲ႕ ရလဒ္ကို NLD က အားလံုး သူရ သြားတယ္။ ဒါကို အာဏာမအပ္ႏွင္း ဘဲနဲ႔ ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ အႏုိင္ရ တဲ့ပါတီကဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခ ခံဥပေဒကို ေရးဆဲြဖို႔ပဲဆုိၿပီး ေျပာ တယ္။ ဒါဟာ နားေထာင္လို႔ေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္တယ္။ မွန္လည္း မမွန္ကန္ဘူး။ တကယ့္ တကယ္ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒေရးဆဲြတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ တုိ႔ပဲေရးဆဲြတယ္။ ၿဴီ ကို ေဘး ခ်ိတ္ထားတယ္။အဲဒါကိုက မတရား ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထင္လို႔ ညီလာ ခံလည္းမယံုၾကည္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ တင္းခံထားေပမယ့္လို႔ ႏုိင္ငံေရး စကားေတာ့ ေျပာခြင့္ရမယ္ဆိုေတာ့ အဲဒါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳက္လံုး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီဟာေလးတစ္ခု။ ဒါနဲ႔တက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေကာ္မတီဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴး ေအာင္ေရႊလတ္နဲ႔ ႏွစ္ ေယာက္သြားတက္ၾကတယ္။ ဟုိ ေရာက္ေတာ့ ညီလာခံကုိယ္စား လွယ္ေတြ မိမိအျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းစာတမ္းျပဳစုၿပီး တင္ျပႏုိင္တယ္ ဆုိေတာ့ သိပ္ဝမ္းသာတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရိွမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ ညီလာခံမွာ ကြၽန္ေတာ္ စာတမ္းျပဳစုလိုက္တယ္။
အခ်က္အလက္ေတြကေတာ့ မ်ားမ်ားမေျပာေတာ့ပါဘူးး။ ကြၽန္ ေတာ္တင္ျပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ထဲက တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္တယ္။ အဲဒီမွာ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္ အခန္း က႑မွာ တပ္မေတာ္ပါဝင္ေရးဆုိ တဲ့အခ်က္ကို ပထမထားၿပီး ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။ ေရးေတာ့သူ႕ရဲ႕စာ သားကိုေတာ့ အခုကြၽန္ေတာ္ေျပာ ျပရင္ စာသားျပည့္စံုမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အဓိပၸာယ္ေလာက္ေတာ့ ျပည့္ စံုလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ ရဲ႕ အာဏာဟာျပည္သူကေန ဆင္း သက္လာတာျဖစ္တယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ တည္တယ္လို႔ ေရးထားတယ္။ ဒါ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ တစ္ေၾကာင္းမွာက် ဘာေရးထား သလဲဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ စားလွယ္ေတြက်ေတာ့ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ကေပးပို႔တဲ့စာရင္းက အတည္ျဖစ္ တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ပါေန တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စာထဲမွာ ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဟာ ဝိေရာဓိျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။
အဲဒီေတာ့ဒီႏွစ္ခ်က္က ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေရွ႕မွာ စကားမ်ား စရာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားရမယ့္ကိစၥေတြ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က တပ္မေတာ္ကို မလိုလားလို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ ဘူး။ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူမို႔လို႔ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းမွာ ပါဝင္ခြင့္ရိွပါတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ တပ္မေတာ္လည္း ပါဝင္ႏုိင္ ေရးအတြက္ဒီဥပေဒႏွစ္ခုဟာ လိုက္ ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေရး သားသင့္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါ တယ္ဆုိၿပီး ဒီေလာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေရးတယ္။
အဲဒါေခၚေျပာခံရတယ္။ ခင္ ဗ်ားဟာႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ ျပင္ ေရးမလဲဗ်တဲ့။ ဦးေက်ာ္ဆန္းကေခၚ ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးေက်ာ္ဆန္းက ညီလာခံအတြင္း ေရးမွဴး၊ဦးသိန္းစိန္ကဥကၠ႒၊ ပုဂၢိဳလ္ ေရးအရေတာ့ ထိေတြ႕မႈမ်ားလို႔လား ေတာ့ မသိဘူး။ ရင္းႏွီးမႈေတာ့ရိွပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥနဲ႔က် ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က မရင္းႏွီးခ်င္ ဘူး။ မရင္းႏွီးခ်င္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆေတြကို ကြၽန္ေတာ္က မလိုခ်င္ဘူး။ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ တာက ဘယ္လိုျပင္ရမလဲ ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္ ဥပေဒပညာရွင္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ခ်က္က မတူဘူး၊ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ ေတာ္သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပဋိပကၡ လည္းမျဖစ္ေအာင္ တပ္မေတာ္ လည္း ပါဝင္ရေအာင္ အဲဒီဥပေဒ ကို ျပင္မွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေရွ႕ မွာ စကားေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာမွာကို ႀကိဳျမင္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္ ေျပာတာျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို ျပင္ပါ့မယ္လို႔လည္း မေျပာဘူး။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။
ေနာက္ဆံုး ကြၽန္ေတာ့္စာတန္း ညီလာခံမွာ မေျပာနဲ႔ အစုအဖဲြ႕ အတြင္းမွာေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီတုန္းကအစုအဖဲြ႕ရိွတယ္။ ေဆြး ေႏြးဖတ္ၾကားခြင့္မရခဲ့ဘူး။
အဲဒါတစ္ခ်က္၊ ေနာက္တစ္ခု က ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး ကိစၥ ကြၽန္ေတာ္နားလည္တာက ျပည္ေထာင္စုကို ျပည္နယ္ေတြက ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတို႔တုန္းကလည္း ဖက္ ဒရယ္အေနနဲ႔ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ ဖဲြ႕ စည္းရမွာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီမွာက တူညီတဲ့ ကိုယ္စား လွယ္ေတြ ထည့္ေပးရမွာကုိ အဲဒီ ေတာ့ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းေျပာတယ္။ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ျပည္နယ္ ေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ျပည္ ေထာင္စုကို ဖဲြ႕စည္းရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ခက္ေနတာက ဗမာအမ်ဳိး သားေတြမွာ ျပည္နယ္မရိွဘူး။ ဟိုး ၄၈၊ ၄၉ ကတည္းက စၿပီးေတာ့မွ တစ္္ေလွ်ာက္လံုး ဗမာျပည္နယ္ဆုိ တာမရိွဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၾကယ္ျဖဴ ေလး ၅ ပြင့္ရန္ထားတဲ့ ၾကယ္ျဖဴႀကီး က ျပည္ေထာင္စု။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္တာေျပာပါတယ္။ ရန္ထား တဲ့ ၾကယ္ျဖဴေတြက ျပည္နယ္ေတြ ေပါ့။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ ဗမာဆိုၿပီးရိွတယ္။ စတင္ တုန္းက။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာလို႔ပဲေျပာရမလားမသိဘူး။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး လုပ္ႀကံခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလူေတြကလည္း လုပ္ ခ်င္သလို လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ အားလံုးရဲ႕ ခံစားခ်က္က ဘာတုန္းဆိုရင္ ဗမာေတြ လူလည္ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ဟာပဲ။ အဲဒီအျမင္ ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကီးမားလာ တယ္။
အဲဒီတုန္းက ဗမာအမ်ဳိးသား ျပည္သူေတြထဲမွာ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတာရိွတယ္။ သူတုိ႔ေျပာတာ လည္း သူတုိ႔ဘက္က ၾကည့္ရင္မွန္ ေနတာပဲ။ငါတုိ႔ ဗမာေတြက ဒီတုိင္း ျပည္မွာ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္တယ္။ လူတစ္ဝက္ေက်ာ္တယ္ဗ်ာ။ ကယား က လူဦးေရ ၄ သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ရိွတယ္။ ျပည္နယ္ရတယ္။ ငါတုိ႔ ဗမာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျပည္နယ္ မရတာလဲ။ ဒါဗမာေတြဘက္က အျမင္။ ဒါ႐ုိး႐ိုးသားသား ျမင္တာ ေနာ္။ ဗမာျပည္သူလူထု။ ဒါေပမဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြၾကားထဲမွာ ဘယ္လို အသံထြက္လာလဲဆုိေတာ့ ဗမာ သည္ ျပည္နယ္မယူတာ ေျပာရ မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာကို လက္ဝါးႀကီး မအုပ္ႏုိင္မွာစိုးလို႔၊ မအုပ္ရမွာစိုးလို႔၊ ျပည္နယ္မယူတာ ဒါလူလည္လုပ္တာ။အဲဒီလုိ ေျပာၾက တာေတြရိွတယ္။ ေနာက္ အဲဒီတုန္း က မွတ္မိၾကဦးမယ္ ထင္တယ္။ ပါလီမန္အစည္းအေဝးကို တုိက္႐ိုက္ ေရဒီယိုနဲ႔ ဟိုတုန္းက ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မရိွဘူး။ ေရဒီယုိနဲ႔လႊင့္ေပးတယ္။ အေသးစိတ္ကို ဟုိမွာေျပာၾကဆုိ ၾက ျငင္းၾကခုန္ၾကအားလံုးကုိ ျပည္ သူေတြက ၾကားေနရတယ္။ အေျခ အေနဘယ္လုိလဲဆိုတာ အကဲခတ္မိ တာေတြအမ်ားႀကီးရိွတယ္။ ဒီေတာ့ ပါလီမန္ထဲမွာရိွေနၾကတဲ့ အာဏာ ရပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာ အတုိက္အခံျဖစ္ တဲ့ ပမညတတုိ႔ကပါ ျပည္နယ္ယူေရး ကိစၥကိုလက္မခံဘူး။ အဲဒီလို ျငင္း ဆန္ေန ၾကတာၾကာလာေတာ့ လူ မ်ဳိးစုေတြဘက္က ေခါင္းေဆာင္ ေတြက အျမင္ကပိုၿပီးေတာ့ ဆုိးလာ တယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူမ်ဳိးေရး ဝါဒလည္းပါခ်င္ရင္ပါမွာေပါ့။
ဒါေပမဲ့အဲဒီဟာက ကြၽန္ေတာ္ ျမင္တာေတာ့ သိပ္မပါႏုိင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ျပည္နယ္ အသီးသီးက တူညီတဲ့ကိုယ္စား လွယ္ေတြ ေရြးရေတာ့မယ္။ အေရ အတြက္ တူညီေအာင္။ ဒီေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္က ျပည္နယ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ကယားျပည္နယ္ က ျပည္နယ္အေသးတစ္ခု ျဖစ္ တယ္ဆုိၿပီး ကယားကေသးေတာ့ တစ္ေယာက္ပဲယူ။ ရွမ္းကမ်ားေတာ့ ၁ဝ ယူဆိုၿပီး အခ်ဳိးက် သြားေဝခိုင္း ေနလို႔ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ဘူး ေလ။ ကယားက အၿမဲ႐ႈံးေနေတာ့မွာ ေပါ့။ ပါလီမန္ထဲမွာ ျငင္းက်ခုန္ၾက မယ္ဆုိလို႔ရိွရင္ ဒါကို အဲဒီဗမာေခါင္း ေဆာင္ေတြက သိတယ္။ သိလို႔ ျပည္နယ္ယူရင္ သူလည္းတူညီတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ထည့္ရမယ္ ဆုိရင္ လူမ်ဳိးစုေတြကုိ သူတုိ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ အျမင္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးအရကို ထည့္မစဥ္း စားဘူး။ အမွန္တကယ္ပဲ သူမ်ား ေျပာသလို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ခ်င္ တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ ျပည္နယ္ မယူတာ ျဖစ္ တယ္။ ေနာက္တကယ္ ျပည္ေထာင္ စုအစိုးရ ဖဲြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ ပါတီက တကယ္ပဲ လူလည္ ဝင္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ျမင္လာတယ္။ ျပည္နယ္ အေရးအခင္းေတြမွာ လည္း ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တယ္။ ဥပမာ အနီးစပ္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ေျပာရရင္ ရွမ္းျပည္နယ္ ဥကၠ႒ ေရြးစဥ္တုန္းက ပထမေရြးတဲ့လူက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို႔ ျဖဳတ္ခ်ခံရတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စိတ္ႀကိဳက္လူမွ ျပည္နယ္ဥကၠ႒ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရိွတယ္။ အဲဒါကိုက ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။
ျပႆနာက အဲဒီကေန စတာ ပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ လို႔ဗမာကို ဒီလိုျမင္ၾကတယ္။ သို႔ ေသာ္ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရလလဖအျမင္ ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရလလဖ လက္နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္စတဲ့အခ်ိန္၊ ပထမအႀကိမ္တုန္း ကေတာ့ လက္နက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လဲလွယ္ေရးဆုိတဲ့ နာမည္လွလွ ေလးနဲ႔ လက္နက္အပ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ့္တကယ္ အဲဒီလိုလက္နက္ နဲ႔ ဒီမုိကေရစီလဲလွယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီမုိကေရစီရလားဆုိေတာ့ မရပါ ဘူး။ မရတဲ့အျပင္ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ပအလဖလို႔ေခၚတယ္။ ပအလဖေခါင္းေဆာင္ေတြ အားလံုး အဖမ္းခံရတယ္။လက္နက္ေတြ ရွာ ေဖြသိမ္းဆည္းတာလည္း ခံရတယ္။ ဖြက္ထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ရိွ သလားဆုိၿပီး ရွာႀကံေမႊေႏွာက္ တာေတြ အမ်ားႀကီးခံရတယ္။
အဲဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဒီမုိကေရစီ မရခဲ့ ဘူး။ ဒီေတာ့မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ က်င့္သံုးေနတာ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ ထဲမွာလည္း ရိွတယ္။ တျခားလူမ်ဳိး ေတြမွာလည္း ရိွေကာင္းရိွပါတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာရင္း ပါခ်င္ ပါလာမွာပါ။ ဆုိေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိး တုိင္းလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြမွာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ မရိွပါဘူး။ တကယ့္တကယ္က် ေတာ့ အဲဒီလူမ်ဳိးႀကီး ဝါဒကိုင္စဲြ ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကေန ႏွိပ္စက္တာကို ဗမာျပည္သူ တစ္ ရပ္လံုးလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံခဲ့ရတယ္။
အရပ္သား အစိုးရမတက္ခင္ အထိေပါ့။ ဘုရားစူးအရပ္သား အစိုးရလို႔ပဲ ေျပာရမလားေတာ့ မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ၿပီးေတာ့ မေျပာခ်င္ေသးပါဘူး။ အေျခအေန ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒဆုိ တာ လူမ်ဳိးစုေတြမွာလည္း ရိွတာပဲ။ မေပၚလြင္ေသးတာပဲရိွတယ္။ မဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေအာက္ေျခအထိ ေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္စာတမ္း ေရးၿပီးေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဖထီးတစ္ ေယာက္က ခင္ဗ်ားဟာက မဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒမဟုတ္ဘူး။ မဟာ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒလို႔ ေျပာရမွာလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ကို ေျပာတယ္။ မဟာလူမ်ဳိးႀကီး ဝါဒဆိုတာ ဗမာမွာ ရွိတယ္ပဲထား။ ဒါကို တိုက္ထုတ္ တယ္ပဲထား။ မဟာဗမာလူမ်ိဳးႀကီး ဝါဒျပဳတ္ေတာ့ တျခား ဥပမာ ကရင္လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ တုိ႔၊ ပအုိးဝ္လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒတုိ႔၊ ရွမ္း လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒတုိ႔ ေပၚလာရင္ ခြင့္ လႊတ္မလား။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတဲ့ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒဆိုတာ အျပည့္စံုဆံုးပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္က အကုန္လံုးကို ေျပာတာ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပတဲ့ တင္ျပခ်က္က ျပည္နယ္ယူပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေပ်ာင္းပဲ ေရးပါ တယ္။ ဗမာေတြ ျပည္နယ္ယူ လိုက္လို႔ရိွရင္ တစ္ေန႔ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကို ဖဲြ႕စည္းေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ဗမာအမ်ဳိးသားေတြလည္း ဂုဏ္ သေရရိွစြာ အဲဒီအထဲထဲမွာ ပါဝင္ ႏုိင္ခြင့္ရမယ္။ အဲဒီလို သိကၡာရိွရိွနဲ႔ ပါဝင္ ႏိုင္ခြင့္ရိွလာမယ္။ ခုအတုိင္း ဆိုရင္ေတာ့ ရမယ္မထင္ဘူး။ ဒီ ေတာ့ ျပည္နယ္ယူပါ။ အဲဒီေတာ့ ျပည္နယ္ ဘယ္မွာယူမလဲဆိုလို႔ ရိွ ရင္ ျပည္နယ္တစ္ခုဟာ နယ္ေျမ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း ရိွရမယ္ ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္လည္း ရိွတာ ကိုး။ ဒီေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ျပည္ နယ္ ၇ ခုနဲ႔ တုိင္း ၇ တုိင္းရိွတယ္။ တုိင္း ၇ တုိင္းထဲမွာ နယ္ေျမတစ္ ဆက္ တစ္စပ္တည္း မရိွတာက တနသၤာရီတုိင္း တစ္ခုပဲ ရိွတယ္။ က်န္တဲ့တုိင္း ၆ တိုင္းက နယ္ေျမ တစ္ဆက္တည္း ရိွတယ္။ အဲဒီဟာ ယူရင္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ သေဘာတူ တယ္။ ျပည္နယ္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးယူပါ။ လူမ်ဳိးလည္းမ်ား တယ္ေလ။ ယူပါ ကြၽန္ေတာ္သေဘာ တူတယ္။ ဒီလို ယူရင္ေကာင္းတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ခုနက စကားေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီညြတ္မႈ အေျခအေန ပ်က္ျပားမႈကို ဆိုက္ ေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းတာတစ္ခု အဲဒီထဲမွာ ထည့္ ျဖည့္လိုက္တာ ရိွတယ္။ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာဆုိတဲ့စကားဟာ ခုထက္ထိ မကဲြေသးဘူး။ လူေတြ နားလည္ မႈထဲမွာ မရွင္းေသးဘူး။
ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ျမန္မာနဲ႔တုိင္းရင္းသား ဆိုတဲ့ စကားလည္း ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိရင္ ဗမာကိုပဲ ျမန္မာ လိုလို။ တစ္တုိင္းျပည္လံုးမွာ ေန ထိုင္တဲ့ လူေတြအားလံုးပဲ ျမန္မာ လိုလို အဲဒါသူတုိ႔ ရည္ရြယ္ ခ်က္ရိွ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာထဲမွာ က တည္းကကို အမ်ားႀကီးသိရ တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္တဲ့ လူမ်ဳိးစုဆုိတာ ျမန္မာအပါအဝင္ ျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ဟာ ျမန္မာပဲ ေခၚခ်င္ေခၚ၊ ဗမာပဲေခၚခ်င္တာေခၚ အကုန္လံုးသေဘာ တူတယ္။ အရင္တုန္းက ဗမာျပည္လို႔ ေခၚတာ ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံတယ္။ ဘာမွ ျပႆနာမရိွဘူး။ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးနဲ႔တစ္မ်ိဳး သေဘာထား မွန္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။
အခု ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိကေရး တီးၿပိဳင္ပဲြ ၿပိဳင္ၾကတာက ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ တျခားတုိင္းရင္းသား ယဥ္ေက်းမႈေတြ မပါပါဘူး။ ဆဲြသြင္း ေတာ့ ကယားျပည္နယ္ ကုိယ္စား လွယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ကုိယ္စား လွယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စား လွယ္လို႔ ေျပာသာေျပာေနတာ တကယ္ၿပိဳင္ေတာ့ ကခ်င္ယဥ္ေက်း မႈ မပါပါဘူး။ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈ မပါပါဘူး။ ဒါေတြဟာ တျခားလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ ေအာင္ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။
ဗမာ ယဥ္ေက်းမႈအေပၚမွာပဲ အာ႐ုံျပဳလာေအာင္ ေနာက္တစ္ခုက စာေပယဥ္ေက်းမႈ ကန္႔သတ္ပိတ္ ပင္ထားတာ။ အဲဒါဟာ လူမ်ဳိးစုေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္တာ။ ေစတနာမမွန္ဘူး။ ရွင္းရွင္း ေျပာရ ရင္ အဲဒါဘာလဲ။ လူမ်ဳိးကို ဝါးမ်ဳိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္တယ္။ ဒါ မလုပ္ေကာင္းဘူး။ ဒီတုိင္းျပည္ထဲမွာ တစ္ေျမတည္း ေနၿပီးတစ္ေရတည္း ေသာက္ၿပီး ေနၾကတဲ့ သူေတြအခ်င္းခ်င္း အဲဒီလို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အႏုိင္က်င့္ေန တာေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။
ေနာက္ ဗမာနဲ႔ တုိင္းရင္းသား၊ က်န္တဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကို တုိင္းရင္း သားလို႔ ေခၚရင္ ဗမာဟာ ႏုိင္ငံ ျခားသားလား။ ေမးစရာ ေမးခြန္း က ထြက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ က တုိင္းရင္းသားလို႔ကို မခံယူပါ ဘူး။ လူမ်ဳိးစုပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဗမာျပည္ထဲက ပအုိးဝ္လူမ်ဳိးစု၊ ခင္ ဗ်ားတုိ႔ဆုိရင္ ဗမာျပည္သား ဗမာ လူမ်ဳိးစု၊ အကုန္လံုး လူမ်ဳိးစုေတြ ခ်ည္းပဲ။ ဒါကို ကြၽန္္ေတာ္တုိ႔ လက္ ခံခ်င္တယ္။ အဲဒီလို ခံယူခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလိုတင္ျပတယ္။ ပယ္ခ်ခံရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ တာက ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ တည္ ေဆာက္ေရး သူတုိ႔ ေျပာတယ္။ ဆုိေတာ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဘာ လဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ နားမလည္ေသးဘူး။ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႔ က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္ ထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ ေနတယ္။
ရွမ္းျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ (ရလလဖ)ကို ၁၉၂၉ ခုႏွစ္ ပေဒသရာဇ္ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း အစိုးရလက္ထက္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစု မ်ားႏွင့္အတူဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရေသာ (ပအမဖ)အဖြဲ႕အား အေျခခံ၍ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
(၁၉၆၆ ခုႏွစ္၌ ဒုတိယအႀကိမ္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ျပန္လည္စတင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္) ၎အဖြဲ႕သည္ ၁၉၈၈-၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကာလအတြင္း တစ္ျပည္လံုးအသြင္ေဆာင္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီတပ္ ေပါင္းစု ဝင္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးအမ်ဳိးသားေရးအဖြဲ႕အျဖစ္ အစိုးရႏွင့္လက္တြဲ၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းစီမံ ကိန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ခဲ့ကာ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္၌ က်င္းပခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံသို႔ တက္ ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္၌ ဗုိလ္သူရိန္ဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ႕က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးျပန္လည္စတင္ခဲ့ကာ ဦးခြန္ခ်စ္ေမာင္ႏွင့္အဖြဲ႕က တရားဝင္လက္နက္ခ်ခဲ့သည္။
ယင္းကာလ၌ပင္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ ကိုျငင္းဆန္ၿပီး လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားလက္နက္မအပ္ႏွင္းေသာေၾကာင့္ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္(လက္ရွိ ရလလဖ အဖြဲ႕ဥကၠ႒) ဦးခြန္စိန္ေရႊဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား လက္နက္ဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး အဖြဲ႕အစည္းသည္ မွတ္ပံုတင္ျခင္းမရွိဘဲ အခ်န္ကာလတစ္ခု အထိ ေျမေအာက္အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ရပ္သားအစိုးရ တက္လာၿပီးေနာက္အစိုးရသစ္မွ တရားဝင္ျပန္လည္ ဆက္ဆံလာေသာေၾကာင့္ လက္ရွိ၌တရားဝင္အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္ရပ္တည္လ်က္ရွိကာ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔က ဆီဆုိင္ၿမိဳ႕နယ္ေနာင္ေထာဝ္ရြာ၌ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမ၌ (၆၃)ႏွစ္ေျမာက္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ အခမ္းအနားကိုက်င္းပခဲ့ရာ ရလလဖ ဥကၠ႒ဦးခြန္စိန္ေရႊႏွင့္ မီဒီယာမ်ားေတြ႕ဆံုေမးခဲ့သည္မ်ား မွ ေပၚျပဴလာနယူးစ္စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။
"ရလလဖအေနနဲ႔ တရားဝင္ ပါတီဖဲြ႕ ခြင့္ရၿပီလား သိခ်င္ပါတယ္။"
အခုလက္ရိွ ျပည္နယ္အစိုးရ က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ၉၄ ခုႏွစ္တုန္းက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကုိတရားဝင္ပါတီ တစ္ရပ္ ႏုိင္ငံ ေရးအဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လို႔ အသိ အမွတ္ျပဳခဲ့တယ္။ အခု ဒီအစိုးရ တက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဲဒီလိုအသိအမွတ္ျပဳေသး လားလို႔ တရားဝင္ ျပန္ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပဳပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အထူး ေဒသ ၁၃နယ္ေျမဆုိၿပီးေတာ့ နယ္ ေျမလည္း အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ အဖဲြ႕အစည္းကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပဳတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႕အစည္း တစ္ရပ္အေနနဲ႔လည္း အသိအမွတ္ ျပဳတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လည္း ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔ ဒီပဲြကို အစဥ္အလာအတုိင္း ပဲ ဆက္လုပ္တယ္။
"၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံုဥပေဒအရ လူ႕အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္တာ အားနည္းေနတယ္ ဆုိတဲ့အခ်ိန္မွာ ဥကၠ႒ႀကီးတုိ႔ ပါတီကို တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ဆုိတာ ဘယ္ ေလာက္ထိ ခုိင္ခုိင္မာမာ ေျပာလု႔ိ ရမလဲ။"
အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ ေျပာရခက္ တယ္ဗ်။ ၂ဝဝ၈ (ဖဲြ႕စည္းပံု) ဥပေဒ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ကေမာက္ ကမႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါေလး နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕ အႀကံဳကို နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္ တယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္မွာ သူတုိ႔ ညီလာခံျပန္စတယ္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို ဖိတ္ၾကားလို႔ ကြၽန္ ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပဲ တက္ခဲ့ရပါတယ္။ တက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္ တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ လက္ထက္ ေထာက္ လွန္းေရးက ေျပာၾကတာက ဘာလဲ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေျပာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဒီလိုအပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး ထင္ပါ တယ္။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေဆြးေႏြး မွသာလွ်င္ျပည့္စံုမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ယူဆတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ ပါဆုိေတာ့ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က စစ္အစိုး ရပါ ႏုိင္ငံေရးအစိုးရမဟုတ္ပါဘူး။ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာတဲ့ အခါက်မွ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးေဆြး ေႏြးပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ ႏုိင္ငံ ေရးေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ညီလာ ခံတက္ပါ။ အစတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔က မတက္ဘူးလို႔ တင္းခံထား တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ညီလာခံလုပ္တဲ့သူဟာ သူတုိ႔ကိုယ္ တုိင္လည္း ေျပာထားခဲ့တယ္။
၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြရဲ႕ ရလဒ္ကို NLD က အားလံုး သူရ သြားတယ္။ ဒါကို အာဏာမအပ္ႏွင္း ဘဲနဲ႔ ဘာေျပာလဲဆုိေတာ့ အႏုိင္ရ တဲ့ပါတီကဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခ ခံဥပေဒကို ေရးဆဲြဖို႔ပဲဆုိၿပီး ေျပာ တယ္။ ဒါဟာ နားေထာင္လို႔ေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္တယ္။ မွန္လည္း မမွန္ကန္ဘူး။ တကယ့္ တကယ္ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒေရးဆဲြတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ တုိ႔ပဲေရးဆဲြတယ္။ ၿဴီ ကို ေဘး ခ်ိတ္ထားတယ္။အဲဒါကိုက မတရား ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ထင္လို႔ ညီလာ ခံလည္းမယံုၾကည္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ တင္းခံထားေပမယ့္လို႔ ႏုိင္ငံေရး စကားေတာ့ ေျပာခြင့္ရမယ္ဆိုေတာ့ အဲဒါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳက္လံုး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီဟာေလးတစ္ခု။ ဒါနဲ႔တက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆံုးျဖတ္ လိုက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေကာ္မတီဝင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴး ေအာင္ေရႊလတ္နဲ႔ ႏွစ္ ေယာက္သြားတက္ၾကတယ္။ ဟုိ ေရာက္ေတာ့ ညီလာခံကုိယ္စား လွယ္ေတြ မိမိအျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းစာတမ္းျပဳစုၿပီး တင္ျပႏုိင္တယ္ ဆုိေတာ့ သိပ္ဝမ္းသာတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူတုိ႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရိွမွန္း ကြၽန္ေတာ္မသိဘဲနဲ႔ ညီလာခံမွာ ကြၽန္ေတာ္ စာတမ္းျပဳစုလိုက္တယ္။
အခ်က္အလက္ေတြကေတာ့ မ်ားမ်ားမေျပာေတာ့ပါဘူးး။ ကြၽန္ ေတာ္တင္ျပတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ထဲက တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္တယ္။ အဲဒီမွာ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္ အခန္း က႑မွာ တပ္မေတာ္ပါဝင္ေရးဆုိ တဲ့အခ်က္ကို ပထမထားၿပီး ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။ ေရးေတာ့သူ႕ရဲ႕စာ သားကိုေတာ့ အခုကြၽန္ေတာ္ေျပာ ျပရင္ စာသားျပည့္စံုမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အဓိပၸာယ္ေလာက္ေတာ့ ျပည့္ စံုလိမ့္မယ္လို႔ထင္တယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ ရဲ႕ အာဏာဟာျပည္သူကေန ဆင္း သက္လာတာျဖစ္တယ္။
တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ တည္တယ္လို႔ ေရးထားတယ္။ ဒါ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ တစ္ေၾကာင္းမွာက် ဘာေရးထား သလဲဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ စားလွယ္ေတြက်ေတာ့ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ကေပးပို႔တဲ့စာရင္းက အတည္ျဖစ္ တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ပါေန တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စာထဲမွာ ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဟာ ဝိေရာဓိျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္ေရးတယ္။
အဲဒီေတာ့ဒီႏွစ္ခ်က္က ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေရွ႕မွာ စကားမ်ား စရာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားရမယ့္ကိစၥေတြ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က တပ္မေတာ္ကို မလိုလားလို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ ဘူး။ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူမို႔လို႔ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းမွာ ပါဝင္ခြင့္ရိွပါတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ တပ္မေတာ္လည္း ပါဝင္ႏုိင္ ေရးအတြက္ဒီဥပေဒႏွစ္ခုဟာ လိုက္ ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေရး သားသင့္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါ တယ္ဆုိၿပီး ဒီေလာက္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ေရးတယ္။
အဲဒါေခၚေျပာခံရတယ္။ ခင္ ဗ်ားဟာႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ ျပင္ ေရးမလဲဗ်တဲ့။ ဦးေက်ာ္ဆန္းကေခၚ ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးေက်ာ္ဆန္းက ညီလာခံအတြင္း ေရးမွဴး၊ဦးသိန္းစိန္ကဥကၠ႒၊ ပုဂၢိဳလ္ ေရးအရေတာ့ ထိေတြ႕မႈမ်ားလို႔လား ေတာ့ မသိဘူး။ ရင္းႏွီးမႈေတာ့ရိွပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥနဲ႔က် ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က မရင္းႏွီးခ်င္ ဘူး။ မရင္းႏွီးခ်င္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆေတြကို ကြၽန္ေတာ္က မလိုခ်င္ဘူး။ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ တာက ဘယ္လိုျပင္ရမလဲ ဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္ ဥပေဒပညာရွင္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ခ်က္က မတူဘူး၊ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ ေတာ္သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ပဋိပကၡ လည္းမျဖစ္ေအာင္ တပ္မေတာ္ လည္း ပါဝင္ရေအာင္ အဲဒီဥပေဒ ကို ျပင္မွျဖစ္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ေရွ႕ မွာ စကားေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာမွာကို ႀကိဳျမင္လို႔ ကြၽန္ ေတာ္ ေျပာတာျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို ျပင္ပါ့မယ္လို႔လည္း မေျပာဘူး။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။
ေနာက္ဆံုး ကြၽန္ေတာ့္စာတန္း ညီလာခံမွာ မေျပာနဲ႔ အစုအဖဲြ႕ အတြင္းမွာေတာင္မွ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီတုန္းကအစုအဖဲြ႕ရိွတယ္။ ေဆြး ေႏြးဖတ္ၾကားခြင့္မရခဲ့ဘူး။
အဲဒါတစ္ခ်က္၊ ေနာက္တစ္ခု က ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး ကိစၥ ကြၽန္ေတာ္နားလည္တာက ျပည္ေထာင္စုကို ျပည္နယ္ေတြက ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတို႔တုန္းကလည္း ဖက္ ဒရယ္အေနနဲ႔ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ ဖဲြ႕ စည္းရမွာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီမွာက တူညီတဲ့ ကိုယ္စား လွယ္ေတြ ထည့္ေပးရမွာကုိ အဲဒီ ေတာ့ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းေျပာတယ္။ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ျပည္နယ္ ေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ျပည္ ေထာင္စုကို ဖဲြ႕စည္းရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ခက္ေနတာက ဗမာအမ်ဳိး သားေတြမွာ ျပည္နယ္မရိွဘူး။ ဟိုး ၄၈၊ ၄၉ ကတည္းက စၿပီးေတာ့မွ တစ္္ေလွ်ာက္လံုး ဗမာျပည္နယ္ဆုိ တာမရိွဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၾကယ္ျဖဴ ေလး ၅ ပြင့္ရန္ထားတဲ့ ၾကယ္ျဖဴႀကီး က ျပည္ေထာင္စု။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္တာေျပာပါတယ္။ ရန္ထား တဲ့ ၾကယ္ျဖဴေတြက ျပည္နယ္ေတြ ေပါ့။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ ဗမာဆိုၿပီးရိွတယ္။ စတင္ တုန္းက။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာလို႔ပဲေျပာရမလားမသိဘူး။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး လုပ္ႀကံခံလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလူေတြကလည္း လုပ္ ခ်င္သလို လုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ အားလံုးရဲ႕ ခံစားခ်က္က ဘာတုန္းဆိုရင္ ဗမာေတြ လူလည္ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့ဟာပဲ။ အဲဒီအျမင္ ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကီးမားလာ တယ္။
အဲဒီတုန္းက ဗမာအမ်ဳိးသား ျပည္သူေတြထဲမွာ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတာရိွတယ္။ သူတုိ႔ေျပာတာ လည္း သူတုိ႔ဘက္က ၾကည့္ရင္မွန္ ေနတာပဲ။ငါတုိ႔ ဗမာေတြက ဒီတုိင္း ျပည္မွာ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္တယ္။ လူတစ္ဝက္ေက်ာ္တယ္ဗ်ာ။ ကယား က လူဦးေရ ၄ သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ရိွတယ္။ ျပည္နယ္ရတယ္။ ငါတုိ႔ ဗမာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျပည္နယ္ မရတာလဲ။ ဒါဗမာေတြဘက္က အျမင္။ ဒါ႐ုိး႐ိုးသားသား ျမင္တာ ေနာ္။ ဗမာျပည္သူလူထု။ ဒါေပမဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြၾကားထဲမွာ ဘယ္လို အသံထြက္လာလဲဆုိေတာ့ ဗမာ သည္ ျပည္နယ္မယူတာ ေျပာရ မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာကို လက္ဝါးႀကီး မအုပ္ႏုိင္မွာစိုးလို႔၊ မအုပ္ရမွာစိုးလို႔၊ ျပည္နယ္မယူတာ ဒါလူလည္လုပ္တာ။အဲဒီလုိ ေျပာၾက တာေတြရိွတယ္။ ေနာက္ အဲဒီတုန္း က မွတ္မိၾကဦးမယ္ ထင္တယ္။ ပါလီမန္အစည္းအေဝးကို တုိက္႐ိုက္ ေရဒီယိုနဲ႔ ဟိုတုန္းက ႐ုပ္ျမင္သံၾကား မရိွဘူး။ ေရဒီယုိနဲ႔လႊင့္ေပးတယ္။ အေသးစိတ္ကို ဟုိမွာေျပာၾကဆုိ ၾက ျငင္းၾကခုန္ၾကအားလံုးကုိ ျပည္ သူေတြက ၾကားေနရတယ္။ အေျခ အေနဘယ္လုိလဲဆိုတာ အကဲခတ္မိ တာေတြအမ်ားႀကီးရိွတယ္။ ဒီေတာ့ ပါလီမန္ထဲမွာရိွေနၾကတဲ့ အာဏာ ရပုဂၢိဳလ္ေတြ ေရာ အတုိက္အခံျဖစ္ တဲ့ ပမညတတုိ႔ကပါ ျပည္နယ္ယူေရး ကိစၥကိုလက္မခံဘူး။ အဲဒီလို ျငင္း ဆန္ေန ၾကတာၾကာလာေတာ့ လူ မ်ဳိးစုေတြဘက္က ေခါင္းေဆာင္ ေတြက အျမင္ကပိုၿပီးေတာ့ ဆုိးလာ တယ္။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူမ်ဳိးေရး ဝါဒလည္းပါခ်င္ရင္ပါမွာေပါ့။
ဒါေပမဲ့အဲဒီဟာက ကြၽန္ေတာ္ ျမင္တာေတာ့ သိပ္မပါႏုိင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ျပည္နယ္ အသီးသီးက တူညီတဲ့ကိုယ္စား လွယ္ေတြ ေရြးရေတာ့မယ္။ အေရ အတြက္ တူညီေအာင္။ ဒီေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္က ျပည္နယ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ကယားျပည္နယ္ က ျပည္နယ္အေသးတစ္ခု ျဖစ္ တယ္ဆုိၿပီး ကယားကေသးေတာ့ တစ္ေယာက္ပဲယူ။ ရွမ္းကမ်ားေတာ့ ၁ဝ ယူဆိုၿပီး အခ်ဳိးက် သြားေဝခိုင္း ေနလို႔ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ဘူး ေလ။ ကယားက အၿမဲ႐ႈံးေနေတာ့မွာ ေပါ့။ ပါလီမန္ထဲမွာ ျငင္းက်ခုန္ၾက မယ္ဆုိလို႔ရိွရင္ ဒါကို အဲဒီဗမာေခါင္း ေဆာင္ေတြက သိတယ္။ သိလို႔ ျပည္နယ္ယူရင္ သူလည္းတူညီတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ထည့္ရမယ္ ဆုိရင္ လူမ်ဳိးစုေတြကုိ သူတုိ႔ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ အျမင္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရးအရကို ထည့္မစဥ္း စားဘူး။ အမွန္တကယ္ပဲ သူမ်ား ေျပာသလို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ခ်င္ တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ ျပည္နယ္ မယူတာ ျဖစ္ တယ္။ ေနာက္တကယ္ ျပည္ေထာင္ စုအစိုးရ ဖဲြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတုိ႔ ပါတီက တကယ္ပဲ လူလည္ ဝင္ လုပ္ေနတယ္လို႔ ျမင္လာတယ္။ ျပည္နယ္ အေရးအခင္းေတြမွာ လည္း ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တယ္။ ဥပမာ အနီးစပ္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ေျပာရရင္ ရွမ္းျပည္နယ္ ဥကၠ႒ ေရြးစဥ္တုန္းက ပထမေရြးတဲ့လူက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စိတ္ႀကိဳက္မဟုတ္လို႔ ျဖဳတ္ခ်ခံရတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စိတ္ႀကိဳက္လူမွ ျပည္နယ္ဥကၠ႒ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရိွတယ္။ အဲဒါကိုက ဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။
ျပႆနာက အဲဒီကေန စတာ ပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ လို႔ဗမာကို ဒီလိုျမင္ၾကတယ္။ သို႔ ေသာ္ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရလလဖအျမင္ ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရလလဖ လက္နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္စတဲ့အခ်ိန္၊ ပထမအႀကိမ္တုန္း ကေတာ့ လက္နက္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ လဲလွယ္ေရးဆုိတဲ့ နာမည္လွလွ ေလးနဲ႔ လက္နက္အပ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ့္တကယ္ အဲဒီလိုလက္နက္ နဲ႔ ဒီမုိကေရစီလဲလွယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီမုိကေရစီရလားဆုိေတာ့ မရပါ ဘူး။ မရတဲ့အျပင္ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ပအလဖလို႔ေခၚတယ္။ ပအလဖေခါင္းေဆာင္ေတြ အားလံုး အဖမ္းခံရတယ္။လက္နက္ေတြ ရွာ ေဖြသိမ္းဆည္းတာလည္း ခံရတယ္။ ဖြက္ထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ရိွ သလားဆုိၿပီး ရွာႀကံေမႊေႏွာက္ တာေတြ အမ်ားႀကီးခံရတယ္။
အဲဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ဒီမုိကေရစီ မရခဲ့ ဘူး။ ဒီေတာ့မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ က်င့္သံုးေနတာ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ ထဲမွာလည္း ရိွတယ္။ တျခားလူမ်ဳိး ေတြမွာလည္း ရိွေကာင္းရိွပါတယ္။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာရင္း ပါခ်င္ ပါလာမွာပါ။ ဆုိေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိး တုိင္းလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြမွာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ မရိွပါဘူး။ တကယ့္တကယ္က် ေတာ့ အဲဒီလူမ်ဳိးႀကီး ဝါဒကိုင္စဲြ ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကေန ႏွိပ္စက္တာကို ဗမာျပည္သူ တစ္ ရပ္လံုးလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံခဲ့ရတယ္။
အရပ္သား အစိုးရမတက္ခင္ အထိေပါ့။ ဘုရားစူးအရပ္သား အစိုးရလို႔ပဲ ေျပာရမလားေတာ့ မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သိပ္ၿပီးေတာ့ မေျပာခ်င္ေသးပါဘူး။ အေျခအေန ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီမဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒဆုိ တာ လူမ်ဳိးစုေတြမွာလည္း ရိွတာပဲ။ မေပၚလြင္ေသးတာပဲရိွတယ္။ မဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေအာက္ေျခအထိ ေရာက္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္စာတမ္း ေရးၿပီးေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဖထီးတစ္ ေယာက္က ခင္ဗ်ားဟာက မဟာ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒမဟုတ္ဘူး။ မဟာ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒလို႔ ေျပာရမွာလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ကို ေျပာတယ္။ မဟာလူမ်ဳိးႀကီး ဝါဒဆိုတာ ဗမာမွာ ရွိတယ္ပဲထား။ ဒါကို တိုက္ထုတ္ တယ္ပဲထား။ မဟာဗမာလူမ်ိဳးႀကီး ဝါဒျပဳတ္ေတာ့ တျခား ဥပမာ ကရင္လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒ တုိ႔၊ ပအုိးဝ္လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒတုိ႔၊ ရွမ္း လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒတုိ႔ ေပၚလာရင္ ခြင့္ လႊတ္မလား။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတဲ့ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒဆိုတာ အျပည့္စံုဆံုးပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္က အကုန္လံုးကို ေျပာတာ။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပတဲ့ တင္ျပခ်က္က ျပည္နယ္ယူပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေပ်ာင္းပဲ ေရးပါ တယ္။ ဗမာေတြ ျပည္နယ္ယူ လိုက္လို႔ရိွရင္ တစ္ေန႔ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကို ဖဲြ႕စည္းေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ဗမာအမ်ဳိးသားေတြလည္း ဂုဏ္ သေရရိွစြာ အဲဒီအထဲထဲမွာ ပါဝင္ ႏုိင္ခြင့္ရမယ္။ အဲဒီလို သိကၡာရိွရိွနဲ႔ ပါဝင္ ႏိုင္ခြင့္ရိွလာမယ္။ ခုအတုိင္း ဆိုရင္ေတာ့ ရမယ္မထင္ဘူး။ ဒီ ေတာ့ ျပည္နယ္ယူပါ။ အဲဒီေတာ့ ျပည္နယ္ ဘယ္မွာယူမလဲဆိုလို႔ ရိွ ရင္ ျပည္နယ္တစ္ခုဟာ နယ္ေျမ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း ရိွရမယ္ ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္လည္း ရိွတာ ကိုး။ ဒီေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ျပည္ နယ္ ၇ ခုနဲ႔ တုိင္း ၇ တုိင္းရိွတယ္။ တုိင္း ၇ တုိင္းထဲမွာ နယ္ေျမတစ္ ဆက္ တစ္စပ္တည္း မရိွတာက တနသၤာရီတုိင္း တစ္ခုပဲ ရိွတယ္။ က်န္တဲ့တုိင္း ၆ တိုင္းက နယ္ေျမ တစ္ဆက္တည္း ရိွတယ္။ အဲဒီဟာ ယူရင္ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ သေဘာတူ တယ္။ ျပည္နယ္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးႀကီးယူပါ။ လူမ်ဳိးလည္းမ်ား တယ္ေလ။ ယူပါ ကြၽန္ေတာ္သေဘာ တူတယ္။ ဒီလို ယူရင္ေကာင္းတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ခုနက စကားေတြဟာ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီညြတ္မႈ အေျခအေန ပ်က္ျပားမႈကို ဆိုက္ ေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းတာတစ္ခု အဲဒီထဲမွာ ထည့္ ျဖည့္လိုက္တာ ရိွတယ္။ ဗမာနဲ႔ ျမန္မာဆုိတဲ့စကားဟာ ခုထက္ထိ မကဲြေသးဘူး။ လူေတြ နားလည္ မႈထဲမွာ မရွင္းေသးဘူး။
ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ျမန္မာနဲ႔တုိင္းရင္းသား ဆိုတဲ့ စကားလည္း ကြၽန္ေတာ္ မရွင္းဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိရင္ ဗမာကိုပဲ ျမန္မာ လိုလို။ တစ္တုိင္းျပည္လံုးမွာ ေန ထိုင္တဲ့ လူေတြအားလံုးပဲ ျမန္မာ လိုလို အဲဒါသူတုိ႔ ရည္ရြယ္ ခ်က္ရိွ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာထဲမွာ က တည္းကကို အမ်ားႀကီးသိရ တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္တဲ့ လူမ်ဳိးစုဆုိတာ ျမန္မာအပါအဝင္ ျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ဟာ ျမန္မာပဲ ေခၚခ်င္ေခၚ၊ ဗမာပဲေခၚခ်င္တာေခၚ အကုန္လံုးသေဘာ တူတယ္။ အရင္တုန္းက ဗမာျပည္လို႔ ေခၚတာ ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံတယ္။ ဘာမွ ျပႆနာမရိွဘူး။ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးနဲ႔တစ္မ်ိဳး သေဘာထား မွန္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။
အခု ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိကေရး တီးၿပိဳင္ပဲြ ၿပိဳင္ၾကတာက ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ တျခားတုိင္းရင္းသား ယဥ္ေက်းမႈေတြ မပါပါဘူး။ ဆဲြသြင္း ေတာ့ ကယားျပည္နယ္ ကုိယ္စား လွယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ကုိယ္စား လွယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ကိုယ္စား လွယ္လို႔ ေျပာသာေျပာေနတာ တကယ္ၿပိဳင္ေတာ့ ကခ်င္ယဥ္ေက်း မႈ မပါပါဘူး။ ကရင္ယဥ္ေက်းမႈ မပါပါဘူး။ ဒါေတြဟာ တျခားလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ ေအာင္ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။
ဗမာ ယဥ္ေက်းမႈအေပၚမွာပဲ အာ႐ုံျပဳလာေအာင္ ေနာက္တစ္ခုက စာေပယဥ္ေက်းမႈ ကန္႔သတ္ပိတ္ ပင္ထားတာ။ အဲဒါဟာ လူမ်ဳိးစုေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္တာ။ ေစတနာမမွန္ဘူး။ ရွင္းရွင္း ေျပာရ ရင္ အဲဒါဘာလဲ။ လူမ်ဳိးကို ဝါးမ်ဳိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္တယ္။ ဒါ မလုပ္ေကာင္းဘူး။ ဒီတုိင္းျပည္ထဲမွာ တစ္ေျမတည္း ေနၿပီးတစ္ေရတည္း ေသာက္ၿပီး ေနၾကတဲ့ သူေတြအခ်င္းခ်င္း အဲဒီလို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ အႏုိင္က်င့္ေန တာေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။
ေနာက္ ဗမာနဲ႔ တုိင္းရင္းသား၊ က်န္တဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြကို တုိင္းရင္း သားလို႔ ေခၚရင္ ဗမာဟာ ႏုိင္ငံ ျခားသားလား။ ေမးစရာ ေမးခြန္း က ထြက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ က တုိင္းရင္းသားလို႔ကို မခံယူပါ ဘူး။ လူမ်ဳိးစုပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဗမာျပည္ထဲက ပအုိးဝ္လူမ်ဳိးစု၊ ခင္ ဗ်ားတုိ႔ဆုိရင္ ဗမာျပည္သား ဗမာ လူမ်ဳိးစု၊ အကုန္လံုး လူမ်ဳိးစုေတြ ခ်ည္းပဲ။ ဒါကို ကြၽန္္ေတာ္တုိ႔ လက္ ခံခ်င္တယ္။ အဲဒီလို ခံယူခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီလိုတင္ျပတယ္။ ပယ္ခ်ခံရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာ တာက ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ တည္ ေဆာက္ေရး သူတုိ႔ ေျပာတယ္။ ဆုိေတာ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဘာ လဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ နားမလည္ေသးဘူး။ ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အေနနဲ႔ က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္ ထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ ေနတယ္။
ရလလဖ ဥကၠဌ ဦးခြန္စိန္ေရႊ (ဓာတ္ပံု - ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္)
0 comments:
Post a Comment