ပအမဖ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္ အတၳဳပတၱိအက်ဥ္းခ်ဳပ္

ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္သည္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၁၈ တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ဖာမြန္းရြာေန ၾဆားေပးႏွင့္ မိြဳးေက်ာင္လံု တို႔မွ ဖြားျမင္ေသာ သားျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွာမမ်ားမွာ ျဖား၀ရျမန္း၊ မိြဳးနန္းဗိုခမ္း၊ မိြဳးနန္းထဥ္း၊ မိြဳးနန္းအံုး၊ ျဖားထြက္ခြန္ တို႔ျဖစ္သည္။ ၎သည္ အိမ္ေထာင္သည္ ဇနီး မိြဳးေက်ာင္လြန္းႏွင့္အတူ သားသမီး (၆)ဦး ထြန္းကားခဲ့ကာ မိြဳးနန္းဗိန္း၊ ခြန္သာဒြန္း (ပအို၀္းဂီတ အႏုပညာကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သူ)၊ မိြဳးနန္းလံု၊ ခြန္ျမင့္ေအာင္၊ ခြန္ထြန္းၾကည္၊ ခြန္ျမင့္ေနာင္ တို႔ျဖစ္သည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာေရးကိုသာ သင္ယူခဲ့ရသည္။


ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္သည္ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား၏ တိုက္သူႀကီးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၄၂ မွ ၁၉၄၄ ထိ ေစာ္ဘြား၏ ပုလိပ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ မွ ၁၉၄၆ ထိ ျပည္ေစာင့္ရဲတပ္ကို ၀င္ေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

အလင္းေရာင္စာၾကည့္တိုက္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ရွမ္းျပည္ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႕႔မွ အေရွ႕အာရွလူငယ္ အမႈေဆာင္တြင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ ႏွင့္ ၁၉၄၇ တြင္ က်င္းပေသာ ပင္လံုညီလာခံကိုလည္း ပါ၀င္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ တြင္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ ပအို၀္းေလြာင္းဗူးအဖဲြ႕ကိုလည္း အမႈေဆာင္အေနျဖင့္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖဲြ႕စည္းေသာ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဖဲြ႕ကိုလည္း သထံုဦးလွေဖ၊ ဗိုလ္ခ်န္ဇံုတို႔ႏွင့္အတူ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ၁၉၅၀ တြင္ ဗိုလ္ခ်န္ဇံုႏွင့္အတူ ဖဆပလ အစိုးရ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းမႈေၾကာင့္ အင္းအား(၆၀)ေက်ာ္ျဖင့္ အလင္း၀င္ခဲ့သည္။

၁၉၅၀ တြင္ ပအို၀္းေလြာင္းဗူးအဖဲြ႕မွ ေျပာင္းလဲဖဲြ႕စည္းေသာ ျပည္ေထာင္စု ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ (ပအမဖ)ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ တရုတ္ျဖဴစစ္ဆင္ေရးတြင္ ပအလဖႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုတပ္ကိုပါ ပါ၀င္ကူညီခဲ့သည္။ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအဖဲြ႕ႏွင့္ ဖဆပလ အစိုးရကို ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား လႈပ္ရွားမႈတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲးခဲ့သည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၀န္းက်င္၌ ပအမဖ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဒုတိယအႀကိမ္ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ စည္းရံုးေရးကြင္းဆင္းေနစဥ္ကာလတြင္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ ေဖ်ာင္းဖ်ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။

က်မ္းကိုး
• ျပည္ေထာင္စုထဲ့က ပအို၀္း။
• ဟ၀္ေသထိြဳက္ငါး စိြဳးခိြဳ႕အြဥ္ငါ အားဇားနည္း ေခါင္းေဆာင္တန္သီး ဘ၀မတ္တန္႕အအဲဥ္း
• ျပည္ေထာင္စု ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္(ပအမဖ) စတုတၳအႀကိမ္ ညီလာခံ၏ အစီရင္ခံစာ